درس نامه فارسی پایه ی نهم به سبک آلفا و بتا با تدریس سعید آرمیده همراه با جملات انگیزشی

این مجموعه در دو بخش مجزا اما مرتبط به هم نگاشته شده است.
برای افزایش و ایجاد انگیزه بین دانش آموزان از جملاتی انگیزشی دراین مجموعه استفاده شده است.

1) بخش آموزش (درس‌نامه):
 آموزش کامل، دقیق و آسان مفاهیم، تعاریف و اصطلاحات، شامل تعریف و شرح از سطح عادی تا تیزهوشان
تمام آرایه های ادبی
تمام قالب های شعری
مبحث شمارش  و فرمول تعداد جملات 
دستور زبان فارسی(( نهاد، مفعول، متمم، مسند، قید و…))
هسته و وابسته های پسین و پیشین
ساختمان واژه((مشتق، مرکب و مشتق و مرکب))
و…

2) بخش تجزیه و تحلیل (تمام بیت کتاب درسی):
هر بیت از شعرهای کتاب به صورت کامل تجزیه و تحلیل شده است.
مانند بیت زیر :

بیت سوم 

 این همه نقشِ عجب، بر در و دیوار وجود 
  هر که فکرت نکند، نقش بُوَد بر دیوار

نکات و معنی واژگان:

نقش: شکل و تصویر            عجب: عجیب،شگفت انگیز                  وجود: هستی                           فکرت:فکر، اندیشه

معنی:
هر کسی که با این همه نقش ها و پدیده های عجیب هستی به آفریننده ی آنها نیندیشد، همانند عکس و تصویر روی دیوار، بی احساس و بی روح است.

آرایه ها ی ادبی:

مراعات نظیر(تناسب): در و دیوار/جناس:بر و در/تشبیه: هر که فکرت نکند(مشبه)،
نقش بُوَد بر دیوار(مشبه به)/ استعاره:((نقش)) در مصراع اول استعاره از مخلوقات/

مجاز: وجود مجازاً عالم وجود(جهان خلقت،مخلوقات)کنایه: نقش بر دیوار بودن کنایه از: بی احساس و بی درک بودن/ اضافه استعاری: درِ وجود، دیوارِ وجود/

نکته های دستوری:

صفت اشاره(وابستۀ پیشین):(این) صفت اشاره برای نقش/صفت مبهم(وابستۀ پیشین):(همه)صفت مبهم برای نقش/ صفت بیانی(وابستۀ پسین): (عجب)صفت بیانی‌برای نقش/

صفت مبهم: (هر) صفت مبهم برای(که) (به معنای کسی که)/قید نشانه دار(حرف اضافه + اسم):بر در و دیوار وجود/ساده:فکرت/

تعداد جمله:
3 جمله
این همه نقشِ عجب، بر در و دیوار وجود(است.)(فعل محذوف) جمله ی اول
 هر که فکرت نکند،(جمله ی دوم)
نقش بُوَد بر دیوار( جمله ی سوم)

نکته آلفا و بتایی:

1) قرینۀ معنوی: در مصراع اول حذف فعل«است»
2) شیوه بلاغی: در«جمله سوم» ارکان جمله جابه جا شده است.(مرتب شده جمله: نقش بر دیوار بُوَد)

3) در واژه های عربی مانند فکرت،رحمت و… که در زبان فارسی به صورت «فکر،رحم و…» رایج ترند، وجود «ت» مربوط به گونۀ عربی این واژه هاست و در ساختار کلمه تأثیری ندارد. (فکرت= فکر، رحمت= رحم …)

به عبارتی دیگر «ت» در فکرت ضمیر نیست؛ بلکه مربوط به خودکلمۀ«فکرت»است.