اکسیژن زدایی فلز تیتانیوم (مقاله همراه ترجمه)

43 صفحه متن انگلیسی به صورت pdf و ترجمه آن به صورت word و pdf

نمونه متن:

1. مقدمه

اکسیژن زدایی Ti فرآیندی است برای حذف اکسیژن باقیمانده از Ti زمانی که محتوای اکسیژن بالاتر از حد مورد نیاز باشد. به طور خاص، کاهش محتوای اکسیژن در پودرهای Ti به 0.15 درصد وزنی یا کمتر ضروری است زیرا صنعت نیاز دارد که محتوای اکسیژن در محصول نهایی کمتر از 0.2 درصد وزنی باشد [1]. نمودار فاز سیستم Ti-O نشان می دهد که فلز Ti می تواند حدود 33 درصد اتمی اکسیژن را به صورت بینابینی حل کند [2]. این اکسیژن در محلول جامد را می توان با استفاده از یک فرآیند اکسیژن زدایی، مانند واکنش     Ti-O با کلسیم یا منیزیم همانطور که در زیر نشان داده شده است، حذف کرد.

دشواری حذف اکسیژن از Ti را می توان بر اساس ترمودینامیک سیستم Ti-O، یعنی پتانسیل اکسیژن محلول های جامد Ti-O درک کرد. پتانسیل اکسیژن منعکس کننده فشار جزئی اکسیژن متعادل شده با اکسید متناظر آن است، بنابراین پتانسیل اکسیژن بالاتر نشان دهنده یک اکسید کمتر پایدار است. به طور کلی پذیرفته شده است که اکسیژن آلیاژی در تیتانیوم به سختی حذف می شود، بنابراین فلزات واکنشی که اکسیدهای پایدارتری نسبت به محلول های جامد Ti-O دارند باید برای کاهش محتوای اکسیژن در تیتانیوم استفاده شوند. فلز کلسیم یک کاندید معمولی و قوی است. با این حال، ارزیابی نظری محدودیت‌های فرآیندهای اکسیژن‌زدایی توسط فلزات واکنش‌دهنده به دلیل فقدان اطلاعات کافی در مورد خواص ترمودینامیکی محلول‌های Ti-O با مشکل مواجه شده است.