ترجمه مقاله Assessing strategic leadership in organizations: Using bibliometric data to develop a holistic model (2022)

ارزیابی رهبری استراتژیک در سازمان ها: استفاده از داده های کتاب سنجی برای توسعه یک مدل جامع

الزویر-2022

چکیده

نقش رهبران سازمانی از نظارت به استراتژیک تغییر کرده است. این تحول در ادبیات منعکس شده و تحقیقات مربوط به رهبری استراتژیک به طور چشمگیری افزایش یافته است، اما در رشته های مختلف دانشگاهی پراکنده است. با پیشرفت اتوماسیون و ظهور اقتصاد دیجیتال، رهبری و بهره‌گیری استراتژیک از منابع سازمانی اهمیت بیشتری یافته است. این مقاله به ارائه مروری جامع بر تحقیقات قبلی، شناسایی و خلاصه آن ها، و برجسته کردن محدودیت ها و مسیرهای آینده تحقیقات می‌پردازد. ما مقالات منتشر شده بین سال های 1985 تا 2020 را بررسی کردیم و با استفاده از تحلیل سیستماتیک و محتوایی، نظریه ها و روش های اصلی را مشخص کرده و مدلی جامع برای رهبری استراتژیک ارائه دادیم. این بررسی به شناسایی شکاف های قابل توجه در دانش از نظر جهت گیری نظری و محتوای اصلی تحقیقات کمک کرد.

کلمات کلیدی: رهبری استراتژیک، مرور سیستماتیک ادبیات، تحلیل کتاب سنجی، برنامه تحقیقاتی

۱.مقدمه

بارنی (۱۹۹۱) بیان می کند که منابع سازمانی که ارزشمند، کمیاب، منحصر به فرد و غیر قابل جایگزین هستند، می توانند به شرکت ها در دستیابی به مزیت رقابتی پایدار کمک کنند. این ارزش اقتصادی که یک سازمان می تواند ایجاد کند یکی از معیارهای موفقیت آن است (انگ و اسماعیل، ۲۰۰۸). تاکید بر تخصیص منابع همراه با پیشرفت در فناوری و اتوماسیون مشاغل منجر به تبدیل نقش رهبران سازمانی از نقش نظارتی به نقش رهبری استراتژیک منابع شده است (آبل، ۲۰۰۶). مطالعات اخیر به طور شفاف به ارائه جهت‌گیری‌هایی در مورد الزامات رهبری استراتژیک در زمینه‌های پویا برای مدیران متمرکز شده اند (ایرلند و هیت، ۲۰۰۵). چشم انداز رهبری استراتژیک بر اساس منابع و دانش می باشد. به گفته محققان مختلف و مطابق با تئوری رهبری استراتژیک، رهبران استراتژیک ائتلاف غالب در هر سازمانی را تشکیل می دهند که عموماً مدیریت ارشد، هیئت مدیره، مدیرعامل و سایر شخصیت‌های سطح ارشد (معمولاً آنهایی که مستقیماً زیرمجموعه مدیرعامل یا هیئت مدیره هستند) را شامل می‌شود. (فینکلشتاین، همبریک و کانلا، ۲۰۰۹؛ همبریک و میسون، ۱۹۸۴) مدیریت استراتژیک در بیان این اشتراک مداوم و مستمر – تصمیمات استراتژیک و فرآیندهای تصمیم‌گیری – کمک می‌کند. چاندلر (۱۹۶۲) تأکید می‌کند که رهبران استراتژیک باید بر تصمیمات استراتژیک شرکت تمرکز کنند، نه بر امور عملیاتی یا روزمره آن. تصمیمات استراتژیک به سؤالاتی در مورد مأموریت سازمان، فعالیت‌هایی که شرکت باید در آن‌ها مشارکت کند، مکان‌ها و زمان‌های انجام آن‌ها، مناسب‌ترین ساختار سازمانی و مدل کسب‌وکاری لازم برای اجرای استراتژی و بازدهی پایدار پاسخ می‌دهند. در نتیجه، عملکرد رهبری استراتژیک شامل به اشتراک گذاشتن فرآیند تصمیم‌گیری استراتژیک است. اخیراً، پیتلیس و واگنر (۲۰۱۹) رهبری استراتژیک مشترک را به عنوان رهبری سازمانی تعریف کرده‌اند که به اشتراک‌گذاری عمدی تصمیمات استراتژیک متوسل می‌شود. فرآیند پشت این تصمیمات می‌تواند از مدیریت ارشد یا رهبران گروه‌های استراتژیک کوچک در داخل سازمان نشأت بگیرد.

(مقاله 10 صفحه)

(ترجمه 13 صفحه)